Stilstaan bij leven en sterven

We maken allemaal sterven mee, het sterven van dierbaren, vrienden, collega’s, en huisdieren. Sterven en dood maken deel uit van ieders leven. Hoe gaan we daarmee om? Welke plek krijgt het in ons bestaan? Krijgt het wel een plek of laten we ons steeds weer verrassen of overvallen? Hebben we ons wel voorbereid? Het gaat ons allen aan. De dood roept vaak veel vragen en gevoelens op. Vragen over wat de zin is van dit alles. Vragen die tijd, aandacht en ruimte nodig hebben. Vaak doen we het tegenovergestelde, we keren ons er van af. Daarom ervaren we het als ingewikkeld om bij iemand te zijn die sterft. Laat staan bij ons eigen sterven. We zijn niet gewend om gewoon stil aanwezig te zijn. Terwijl het verlangen van stervenden is, dat we er gewoon zijn, niks bijzonders, dat we tijd maken om stil te staan bij het leven en sterven. Hoe doe je dat, aanwezig zijn bij? Door te luisteren naar jezelf en de ander, als je zo diep door de eindigheid van het leven aangeraakt wordt, in de essentie van je bestaan. Hoe staan we stil bij het sterven, bij de veranderingen, de verliezen die er zijn.